Stefan Zweig'ın Sizi Derinlere Sürükleyecek 5 Kitabından 12 Alıntı

Avusturyalı yazar Stefan Zweig, roman, şiir, öykü, deneme, biyografi ve oyun gibi birçok farklı türde eser vermiştir. Psikolojiye olan ilgisi ve merakıyla yazdığı eserler, kendi döneminde oldukça ses getirmiştir. Dünya çapında bir üne ulaştı ve eserleri elliyi aşkın dile çevrildi. Bununla birlikte yapıtları hakkındaki eleştirel görüş, onun hümanizmini, sadeliğini ve etkili üslubunu övenler ile edebi tarzını zayıf, hafif ve yüzeysel olarak eleştirenler arasında güçlü bir şekilde bölünmüştür. Ayrıca Nazi Partisi’nin Almanya’daki yükselişiyle birlikte farklı bir ülkeye gitmek zorunda kalmıştır. Yıllar geçtikçe aşırı depresifleşen ve Avrupa’nın geleceği konusunda iyice karamsar düşüncelere bürünen Stefan Zweig, karısı Lotte ile birlikte 22 Şubat 1942’de intihar etmişlerdir.

İşte; "Stefan Zweig'ın Sizi Derinlere Sürükleyecek 5 Kitabından 12 Alıntı"

Olağanüstü Bir Gece

kitap

Bir kez kendini bulmuş bir insanın bu yeryüzünde yitirecek bir şeyi yoktur artık. Ve bir kez kendi içindeki insanı anlamış olan bütün insanları anlar.

...kendime bile açıklayamadığım bir şeyleri, başkaları için anlaşılır kılmak gibi bir niyetim hiç yoktu.

Satranç

...dünyada hiçbir şey insan ruhu üzerinde hiçlik kadar ağır bir baskı uygulayamaz.

Bütün yontulmamış varlıklarda olduğu gibi onda da gülünç bir kendini beğenmişlik vardı.

Kendime karşı oynamaya kalkıştığım andan itibaren, bilinçsizce meydan okumaya başlıyordum. Siyah ve beyazdan oluşan her iki ben de yarışa girişmeden edemiyordu ve her ikisi de yenmek, kazanmak için kendine göre bir hırsa, bir sabırsızlığa kapılıyordu; siyah olan ben, beyaz olan benin yapacağı her hamleyi heyecanla bekliyordu. Bir tanesi bir yanlış yapınca, öteki ben sevinçten havalara uçuyor ve aynı anda da kendi beceriksizliğine kızıyordu.

İnsanı çıldırtana kadar boşlukta dönüp duran hep aynı düşüncelerin, insanı nasıl yiyip bitirdiğini ve yıktığını kimse kimseye anlatamaz.

Korku

Belki de utançların en büyüğü; insanın kendine en yakın bildiği kimselere karşı duyduğu utançtır.

Daha fazla dayanamadı, yataktan fırlayıp saatin sarkacını durdurdu. Artık zaman diye bir şey yoktu, yalnızca korku ve sessizlik vardı. Hiç konuşmadan uzandılar, günün ilk ışıkları vuruncaya kadar uyumadan öylece kaldılar, yan yana ve sessizce, ikisinin de yüreğinde düşünceler bir aşağı bir yukarı gidip geliyordu.