Ben Bir Ceviz Ağacıyım Gülhane Parkı'nda

Hikayesi olan her şeyin kendine has bir güzelliği vardır. Söylenen şarkıların, yazılan şiirlerin veya çizilen resimlerin içinde kendimizden bir şeyler bulduğumuzda mutlu oluruz.Edebiyatımız öyle derin hikayeler saklar ki bazılarını hiç bilmeyiz bile.

Hayatı hakkında çok şey söylenen, sürgünlerde memleket hasreti çeken usta şairimiz de bize şiir yazarak anlattı sustuklarını. Hem içerik hem de biçim bakımından dönemindeki şairlerden farklıydı. Şiirlerinden birçoğu Fikret Kızılok, Cem Karaca, Fuat Saka, Grup Yorum, Ezginin Günlüğü, Zülfü Livaneli, Ahmet Kaya gibi sanatçılar ve gruplar tarafından da bestelendi.

Nazım!

Ben bir ceviz ağacıyım Gülhane Parkı’nda diyerek haykırdı duygularını.

Rivayete göre, Nazım Hikmet'in kaçak olduğu ve her yerde polis tarafından arandığı günlerde sevgilisi Piraye'yi çok özlediği için onu bir kere görmek ister.

Bu yüzden güvendiği arkadaşlarından biriyle Piraye’ye haber ulaştırır. Fakat arkadaşı pek de güvenilir biri olmasa gerek, Nazım Hikmet'in Piraye'yle buluşacağını polise anlatır. Hatta bu arkadaş polislere ”Nazım Gülhane Parkı’nda, en ulu ceviz ağacının altında olacak” , ”tam 12’de” diye söyler.

Buluşma günü geldiğinde Nazım Piraye'yi görmek sevinciyle Gülhane Parkı'na gelir.

Ancak her yer polis kaynamaktadır..

Ne yapacağını bilemediğinden ve polislere görünmeden de kaçamadığından en yakınındaki ceviz ağacına tırmanmak orada saklanmak zorunda kalır. Sevgilisi Piraye, ağacın altına geldiğinde her yer polis olduğu ve Piraye'nin de izlendiğini bildiği için sesini çıkaramaz. Çünkü Piraye'nin en ufak bir tepkisinde Nazım da yakalanacağının farkındadır.

Polisler bir yanda, Piraye ağacın altında, Nazım ağacın tepesinde bekler durur..

Şair, her zaman yanında taşıdığı kağıdı kalemi çıkarır; hepimizin bildiği o şiiri kaleme almaya başlar.

"Başım köpük köpük bulut, içim dışım deniz,
ben bir ceviz ağacıyım Gülhane Parkı'nda,
budak budak, şerham şerham ihtiyar bir ceviz.
Ne sen bunun farkındasın, ne polis farkında.

Ben bir ceviz ağacıyım Gülhane Parkı'nda.
Yapraklarım suda balık gibi kıvıl kıvıl.
Yapraklarım ipek mendil gibi tiril tiril,
koparıver, gözlerinin, gülüm, yaşını sil.
Yapraklarım ellerimdir, tam yüz bin elim var.
Yüz bin elle dokunurum sana, İstanbul'a.
Yapraklarım gözlerimdir, şaşarak bakarım.
Yüz bin gözle seyrederim seni, İstanbul'u.
Yüz bin yürek gibi çarpar, çarpar yapraklarım.

Ben bir ceviz ağacıyım Gülhane Parkı'nda.
Ne sen bunun farkındasın, ne polis farkında."