Ünlü Yazarlardan Genç Yazarlara Öneriler

Sevin ya da sevmeyin, eğer yazmaya ilgiliyseniz, eleştiriye ve gelişime açık olmak önemlidir. Hepimizin kafamızdakileri aktarmanın eşsiz bir biçimi olsa da, bazen bir cümlede sıkışıp kalabilir veya daha iyi olmak isterken boş bir sayfa ile bakışabiliriz. Bu çok doğal, çünkü anlatacak bir sürü şey varken içinizdekileri barındıran bir alan yaratmak zaman zaman zorlayıcı olabilir.

Tam olarak bu nedenle, bu yazıda bu alanı yaratabilmiş insanlardan öneriler biriktirdik.

1. George Orwell

George Orwell’in 6 önerisi:

• Kısa bir kelime kullanabilecekken asla uzun bir kelime kullanmayın.
• Active Voice kullanabilecekken Passice Voice kullanmayın. *
• Eğer dilinizde bir dengi bulunuyorsa, asla yabancı, bilimsel veya jargon bir kelime kullanmayın.
• Yazılı olarak görmeye alışkın olmadığınız bir metafor, benzetme veya başka bir konuşma biçimini asla kullanmayın.
• Bir kelimeyi çıkartabiliyorsanız, çıkartın.
• Barbarca bir şey söylemektense bu kuralları çiğneyin.

Yani, “Yerler çocuk tarafından siliniyordu.” Değil,  “Çocuk yerleri siliyordu.” Gibi bir cümle kullanmak daha doğru olacaktır.*

Bu önerilere ve eserlerine bakınca, Orwell'in dekorsuz, direkt ve süslenmemiş kelimeleriyle yazdıklarını hayata geçirmesi tekrar hissediliyor. Orwell neredeyse bir gazeteci edasıyla metaforlardan ve kompleks imalardan kaçan bir yazardı. Gereksizliğe eserlerinde yer vermek istemezdi, örneğin yersiz veya abartılı betimlemelerle, ama buna rağmen açık yazım tarzıyla karakterleri ve mekanları detaylı anlatabiliyordu. Orwell genellikle eserlerini sosyal tefsirler için kullanmış bir yazar olarak, genellikle duygulardan çok gerçeklere odaklanan yaklaşımlar sergilemişti, bu da sade yaklaşımını çok daha kullanışlı hale getirdi.

2. Stephen King

Stephen King’in önerileri:

• Başarısızlıktan faydalanın.
• Hikayenin parçası olmayan her şeyi çıkarın.
• Kelimelerinizi süslemeyin.
• Zarflardan kaçının.
• Yazmak ve okumak arasındaki zamansız bağlantıyı unutmayın.
• İkinci Taslak = Birinci Taslak - %10

Her şeyden önce, King gerçekçi bir yaklaşımla gelişmekte olan yazarların başarısızlıklarından beslenmeleri gerektiğini savunuyor. Gençliğinde yayıncılardan gelen red kağıtlarını duvara bir çiviyle tutturduğunu anlatan King, onlara bakıp yazmaya devam ettiğini belirtmiştir. Ayrıca King’de, Orwell gibi sade anlatımdan yana. Bu sadece kelime havuzlarından veya uzun kelimelere karşı olmak ile kalmıyor. King, zarfların fazla kullanımına karşı. Yani eğer Stephen King’e, “Pencereyi kapattı.” Veya “Pencereyi sıkıca kapattı.” Cümlelerinden birini sunarsanız, ilk cümleyi seçeceğine emin olabilirsiniz.

“Cehenneme giden yolların zarflar ile döşendiğine inanıyorum. Onları karahindiba gibi düşünün, bahçenize onları ekersiniz ve ilk başta her şey güzel ve eşsiz gözükür; sonra bir gün kapınızı açarsınız ve her yer karahindiba olmuştur.”  -Stephen King, zarflar ile ilgili.

Ayrıca, King yazmak için iki şey yapılması gerektiğini savunur: Okumak ve yazmak.  Bu sebeple eğer yazamıyorsanız, ekstra brain juice için kitaplarınıza uğramayı bir deneyebilirsiniz. Sanat sanattan beslenir.

King’in üzerinde durduğu başka önemli bir nokta ise, düzenleme süreci.

“İlk taslağınızı yazarken işiniz yarattığınız şeyin ne ile ilgili olduğuna karar vermek. Ama ikinci taslaktaki işiniz, o şeyi daha açık hale getirmek.”

3. Virginia Woolf

Virginia Woolf’un önerileri:

• Yazmak için, önce karakterden başlayın.
• Okuyabildiğiniz kadar okuyun.
• Kendinizi değil, başkasını yazın.
• Okurla ortak yerinizi bulun.
• Dil ile oynamayı öğrenin.
• Kendinizi fazla ciddiye almayın.

Woolf’un tutumu ise, kendi odağınızdan çıkıp dışarıya bir dönüşle başlıyor. Karakter odaklı ilerlemeyi doğru bulan Woolf aslında burada güzel bir öneri vermiş oluyor, çünkü tecrübesiz yazarların düştüğü bir hataya değinmiş. Stephen King’in de katıldığı bu öneriden bir örnek vermek gerekirse: Bir olay yazılırken durup yazarın değil, karakterin ne yapacağının düşünülmesi güzel bir örnek olur. Çünkü yazarın her şeyden önceki görevi bir anlatıcı, aracı olmaktır. Woolf, aynı zamanda zamanın öneminden de bahsetmiştir. Kendisi, genç yazarların hata yapma zamanlarında olduğunu düşünen biriydi.

“Sadece yazın. . . Saçmalayabildiğiniz kadar saçmalayın. Aptal olun, duygusal olun, Shelley’i taklit edin. İçinizden gelen her sese kulak verin, dizginleri anlık arzulara bırakın. Dilbilgisi kurallarını, edebi ön kabulleri ve söz dizimine dayalı kuralları boş verin. Kırın, dökün, devirin. Kendi keşfiniz olsun olmasın, her türlü kelimeyi kullanın. Nazım veya nesir biçiminde ya da aklınıza gelen abuk subuk anlamsız sözlerle oluşturduğunuz gelişigüzel metinlerle öfkelenin, sevin, alay edin. Ta ki yazmayı öğrenene kadar. . .”

Yazmayı öğrenene ve ondan sonrasına kadar, size iyi yazmalar dileriz.