Okuyup Düşünmemiz Gereken Bir Yapıt: Sevme Sanatı

“Hiç kimse sevginin önemsizliğine ilişkin bir düşünce taşımaz. Birçok kişi onun açlığını çeker, mutlu ve mutsuz aşk öyküleri anlatan bir dolu film izler, yüzlerce ucuz aşk şarkıları dinler. Buna karşın insanların pek azı sevgiye ilişkin bir şeyler öğrenmenin gerekli olduğunu düşünür.”

Kitaptan alınan bu kesit, “Neden Erich Fromm’un Sevme Sanatı’nı okumalıyız?” sorusunun cevabı gibi. Sevgi, insanlık için daima önemli bir kavram olmuştur, öyle ki hayatımız onun etrafında şekillenir ama çoğumuz sevginin aslında bir sanat olduğunu, bu sanata dair öğrenmemiz gereken birçok şey olduğunu düşünmemişizdir. Sevgi, çoğumuz için öğrenilecek bir şey değildir ama aslında öğrenmemiz gereken çok şey var. Erich Fromm bu kitabında “sevgi” kavramıyla ilgili bilmemiz gerekenleri, yani sevme sanatını, oldukça etkileyici bir şekilde aktarmış bizlere. Üzerine uzun uzun düşünülmesi ve mutlaka okunması gereken bir yapıt.

Sevme Sanatı’ndan Bazı Alıntılar

“Bize çiçekleri sevdiğini söyleyen bir kadının, çiçekleri sulamayı unuttuğunu görürsek, onun çiçek ‘sevgisi’ne inanmayız. Sevgi, sevdiğimiz şeyin büyümesi ve yaşaması için gösterdiğimiz ‘etkin ilgi’dir.”

“Karşımdaki insana yalnız dıştan bakarsam, bizi birbirimizden ayıran ayrılıklardan başka bir şey göremem. Ama onun özüne inersem, bir olduğumuzu görür, kardeş olduğumuzu anlarım.”

“Vermek, almaktan çok daha coşku vericidir. Bu, beni yoksullaştırdığı için böyle değildir, verme eyleminde canlılığımın gücü yattığı için bu, böyledir.”

“Olgunlaşmamış sevgi, ‘Seni, sana gereksinmem olduğu için seviyorum’ der. Olgun sevgi, ‘Seni sevdiğim için sana gereksinmem var.’”

“Kişi yalnız bir tek insanı seviyor, başka her şeye karşı ilgiisiz kalıyorsa, sevgisi sevgi değil, birlikte yaşamaya bağlılık ya da yaygınlaştırılmış bir bencilliktir.”

“Eğer birisini gerçekten seviyorsam herkesi severim, evreni severim, yaşamı severim. Başka birisine ‘Seni seviyorum’ diyebilirsem, ‘Sende herkesi seviyorum, seninle bütün evreni seviyorum, sende kendimi seviyorum’ diyebilmem gerekir.”

“Çelişik gibi görünse de yalnız kalabilme yeteneği sevebilme yeteneğinin tek koşuludur.”

"Birisini sevmek yalnız güçlü bir duyguya kapılmak değildir; bir karardır, bir yargıdır, bir söz vermedir. Sevgi yalnızca duygudan oluşsaydı birbirini ölünceye dek sevmek için söz vermek gerekmezdi. Duygular gelip geçicidir. Eyleme yargı ve karar karışmamışsa duygunun ölünceye dek süreceğini nasıl bilebiliriz?”