İş piyasasında gerileme yaşayan kişiler asla yüksek maaş, fırsat veya güven yakalayamazlar.
Matthew Henderson daha kötü bir zamanda iş piyasasına giremezdi. Loyola Üniversitesi’nde kıdemli olarak bahar dönemini Chicago’daki İngiliz Konsolosluğu’nda bir ticaret politikası analisti olarak staj yaparak geçirdi.
Mezun olduktan sonra bu fırsatı kalıcı bir işe dönüştürme şansı Korona virüse dönüştü.Şu an Henderson South Bend, Ind .’da ki ailesi ile birlikte evde.İşsiz olan Henderson Costco ve Targetda bulunan işlerin $24,000 olan öğrenci kredisini ödemeye yardımcı olacağını düşünüyor.
“Bu kaygı balonun içerisindeyim” diyen 21 yaşındaki Henderson ayrıca ““Bunları ödemek zorundayım, ama ödeyecek param yok.”dedi.Borçlu ve pandemi tarafından harap olan bir iş piyasasına girerken, o ve milyonlarca akranının geleceği şüpheli.
Bu tür durgunluklarda özellikle kolej derecesi olmayan genç yetişkinler savunmasızdır.İş piyasasında yeni oldukları için onları koruyacak iş deneyimleri azdır ya da hiç yoktur.Araştırmaların büyük bir kısmı – son durgunluk dönemindeki deneyimleriyle birlikte – ekonomik kriz sırasında kariyerlerine başlamaya hazırlanan gençlerin kalıcı bir dezavantajı olduğunu göstermektedir. Bu kişilerin maddi durumları ve iş yerine olan güvenleri asla tam olarak iyileşmez.Ve nesil için en büyük krizde -görünürde dibi olmayan-şablon öç almaya başlıyor.Mart ayından Nisan ayına işsizlik 20-24 yaş arası için çeyrek 20-29 yaş arasi için ise %16 oranına ulaştı.Bu, 50 yaşlarındaki işçilerin yaklaşık yüzde 12’si ile karşılaştırılmaktadır.Hukuk ve ulusal güvenlikle ilgili bir bloğu olan tarihçi David Kennedy ve emekli general Karl Eikenberry, yaşlıların gençleri savaşmak ve ölmek için gönderdikleri mevcut kriz dönemini savaş zamanına benzetmiştir. “Genç ve borçlu öğrenciler ile mücadele eden ipotekçiler, ailelerini maaşı maaşına destekleyen ebeveynler, güvencesiz yeni mezunlar ve hayatları en derinden yaralanacak endişeli ilk kez iş arayanlar ”dedi. Bazı genç işçiler için bu, ancak on yıl içindeki ikinci darbe olabilir.
McKinsey Global Institute tarafından yapılan bir analizde, “Büyük Durgunluk sonrasında iş piyasasına ilk giren kuşağın şimdi ikinci ‘ömür boyu ilk kez’ olacak bir gerilemeden geçtiğini belirtti.Louis’de yaşayan 32 yaşındaki Molly Zerjal, son gerileme sırasında Wells Fargo’da iletişim işini kaybetti. Zerjal, farklı bir finans şirketinde pazarlamada çalışmaya başladı ama bunun tekrarlanmasından korkuyor.
“Ben çok özel bir işçi değilim: Pazarlama ve iletişim güzel bir şey” dedi. “Her gün, Tanrım, bugün ne olabilir? Bu P.T.S.D’ye benziyor.”Asıl Soru, tekerrür etmesi halinde genç insanların kalplerinde, zihinlerinde ve ceplerinde ne tür izler bırakacağıdır.
33 yaşındaki Jordan Haggard, 2009 yılında ki durgunluk sırasında Oklahoma Eyalet Üniversitesi’nden mezun oldu. İş piyasası korkunçtu: McDonald’da bir iş başvurusunda bulunduğunda hiç bir sonuç alamadı. On yıl sonra, Haggard, Seattle’da küçük bir yayın şirketi için ofis müdürü olarak çalışmaya başladı. Bazı meslektaşları öfkelenmiş olsa bile, salgın sırasında işini sürdürdü. Ama yine de 2009’un etkilerini hala hissediyor.
Haggard, “Seattle’da asla bir evin kirasını karşılayamayacağımı ve hatta oda arkadaşım olmadan kendim yaşayamayacağımı biliyordum,hayat bana söylendiğinden veya hayal ettiğimden farklı.”dedi.Nitekim, Kaliforniya Üniversitesi’nden Jesse Rothstein Berkeley, 2008 mali krizinden sonra iş piyasasına giren üniversite mezunlarını takip etti. 2018 yılına kadar, 2010 ve 2011 yıllarında iş bulanların, aynı yaştan mezun olanlara göre daha düşük bir kazancı vardı.Etkilerin devam etmesi muhtemeldir. Rochester Üniversitesi’nde ekonomi profesörü olan Lisa B. Kahn, 1979’dan 1988’e kadar 1980’lerin başlarındaki çift daldırma resesyonunu döneminde mezun olan genç beyaz adamları izledi. Sonraki yirmi yıl boyunca, düşük kaliteli, düşük ücretli işlerde sıkışıp kaldıklarını tespit etti. Ekonomi düzeldikten sonra bile, daha iyi işlere geçmekte zorlandıklarını söyledi.
Bunun çeşitli nedenleri görülmektedir. Durgun mezunlar, sınırlı olanaklarla, daha kötü işlere başlayacaklar. Ekonomi düzeldiğinde, daha fazla deneyime sahip insanlarla iş yapmak için yarışacaklar .Ayrıca Kahn, durgunluk mezunlarının riskten kaçındığını söyledi . “Durgunluk dönemi mezun olan insanlar, işlerini boom’a çıkaran kişiler kadar sık değiştirmez” dedi. Fakat bu iş değişiklikleri yükselişe geçmenin en iyi yollarından biridir.Zor başlangıç birçok kişinin kariyerini gölgeledi. Kaliforniya Üniversitesi, Los Angeles’tan von Wachter ve Kuzeybatı Üniversitesi’nden Hannes Schwandt, o zamana kadarki en büyük savaş sonrası durgunluk sırasında işgücü piyasasına giren Amerikalıları takip etti.Amerikalılar 1981 ve 1982 yıllarında işgücü piyasasına o zamana kadarki en büyük ekonomik durgunluk döneminde girdi.
Onlar orta yaşta daha az kazandılar. Ayrıca, evlenme veya çocuk sahibi olma olasılıkları daha düşüktü ve genç yaşta ölme olasılıkları çok daha yüksekti; 30’larında başlayan kalp hastalığı, akciğer kanseri, karaciğer yetmezliği ve aşırı doz ilaçları nedeniyle yüksek ölüm oranları kaydedildi – iki Princeton alimi, Anne Case ve Angus Deaton,Bu duruma “umutsuzluğun ölümü” adını verdiler.
Ve elbette, üniversite derecesi olmayan genç işçilerin daha da kötüye gitmesi muhtemeldi. Kahv, “Durgunluklar genel olarak eşitsizliği genişletiyor.Daha dezavantajlı gruplar – azınlıklar, gençler, daha az eğitim almış olanlar – işi en zor olan kişiler”demiştir.Koronavirüs pandemisinde, iş kapanmalarının genç bireyler üzerindeki çarpık etkisi, hastalıktan ölme olasılığı daha yüksek olan yaşlıları ile bir nesil boşluğu açmaktadır. Farklılaşan çıkarlar bu yaz en kısa sürede politikayı etkileyebilir. Geçen ay yayınlanan bir araştırmada Pennsylvania Üniversitesi’nden Dirk Krueger ve üç meslektaşı, emeklilik yaşını geçmiş insanların önemli olmayan işletmelerin çok daha büyük bir kısmı mını kapatacağını ve bu durumun genç işçileri çok fazla etkileyeceğini söylediler ayrıca Krueger, “Yaşlılar ve gençler arasındaki çatışma ciddidir,” dedi.Bu salgının asimetrik artçı şoklarının toplumda geleceğe doğru dalgalanması muhtemeldir. Missouri Üniversitesi’nden yeni mezun olan Jordan Meier, Şubat ayından bu yana muhabir olarak iş arıyor. Güçlü bir özgeçmişi olmasın rağmen, ayda sadece $250 kazandığı ve araba ödemeleri için bile yeterli olmayan bir yaz stajı bulabildi ama asla kendi için tam zamanlı bir umut bulamadı.
“Yıllarca çalışıyorsunuz, okula gidiyorsunuz ve iş bulmaya hazırlandığınız noktaya geliyorsunuz ve şimdi bu işi yapmam . Çok sinir bozucu.” dedi.
“Bu, profesörlerin, ailelerin veya gerçekten herhangi birinin hakkında bilgisi olmadığı bir şey.Asla böyle bir şeyle başa çıkmak zorunda kalmadılar.”diye ekledi.Meier’in ebeveynleri 1988 yılında üniversiteyi bitirdi, evlendi ve oldukça istikrarlı bir kariyere ve rahat bir orta sınıf hayata sahip oldu. Babası lisansüstü okula gitti ve daha sonra Kan Overland Park’ta yazılım analisti olarak çalıştı.Annesi bir dizi muhasebe işi aldı. Son durgunluk sırasında işten çıkarıldı, ancak kısa bir süre sonra başka bir pozisyon buldu.Meier, “Üçüncü veya dördüncü tam zamanlı bir iş bulmak ile ilk işinizi bulmak arasında büyük bir fark var.”dedi.
Ekonomik ayaklanmaları, gençlerin dünya algısını, adaletin ve hükümetin rolünü değiştiriyor olması şaşırtıcı olmazdı. 2009 yılında mezun olan ofis müdürü Haggard, üniversitede Cumhuriyetçiydi ve 2008 cumhurbaşkanlığı seçimlerinde John McCain için oy kullandı fakat durgunluk dünya görüşünü değiştirmiş olmalı ki şimdi, çok daha liberal ve bu yıl Washington’daki Demokratik ilkokulunda Bernie Sanders’a oy verdi.Bununla ilgili olarak:
“Büyük bir Cumhuriyetçi Kendinizi bootstraps’tan alın dedi.”diyen Haggard “Bunun mümkün olduğu bir dünyada, en azından Amerika’da yaşamıyoruz.”diye ekledi.
1972’den 2010’a kadar Genel Sosyal Araştırmadan elde edilen verilerden yola çıkılarak,18-25 yaşlarında durgunluk yaşayan insanların, yaşamdaki başarının çabaya daha az bağlı olduğuna inanma olasılığının daha yüksek olduğu sonucuna vardılar. şanstan ziyade, daha az şanslı olmak ve eşitsizliği azaltmak için yeniden dağıtım politikalarını desteklemek adına sol partiler için daha sık oy verdiklerini gözlemlediler.
Doğrudan etkilenenlerin arasında – işlerini kaybeden genç işçiler – ideolojik değişim daha da güçlü olabilir. Giuliano, “Bu, prensip olarak nesiller arasında bir ayrım yaratmalı,” dedi.
Boston Koleji’nde Emeklilik Araştırmaları Merkezi’nden Alicia Munnell ve Wenliang Hou, 1981’den 1999’a kadar doğan ve 2009 yılındaki durgunluktan özellikle sert etkilenen değirmen yıllarından önceki nesillerin genç yetişkinlerden daha az güvende olduğunu belgelediler. Emeklilik planlarında daha fazla öğrenci borcu ve daha az paraları var. Net değerleri, boomerlerden veya Gen Xers’dan daha düşüktür. Ayrıca evleri ve evlilik oranları da daha azdır.
Bu, Wall Street’i işgal etmeyi sağlayan ve Bernie Sanders’ın iki başkanlık kampanyasını yürüten nesildir. Demokrat Parti’yi sola iten New York Temsilcisi Alexandria Ocasio-Cortez gibi adaylar için nesiller boyu oy kullanıldı.
Ve sola doğru hareket edildikçe , yaşlılar ters yönde hareket ediyorlar. Yakın zamanda yapılan bir çalışmada, Princeton’dan Ilyana Kuziemko ile birlikte Vivekinan Ashok ve Yale’den Ebonya Washington, gelir eşitsizliği yoğunlaşsa bile, 65 yaş ve üstü Amerikalıların yeniden dağıtılmaya karşı daha dirençli olduklarını keşfettiler. Yaşlılar, yoksullara yardım etmek için yeni programlarına sağlık sigortası kesintilerine rağmen devam ediyorlar.“Son on yıl içinde sosyal harcamalar açısından Amerikalı yaşlılara orantısız kazançlar, onları yeniden dağıtım programlarını daha da genişletme konusunda ihtiyatlı hale getirebilir” diye yazdılar. Nesiller arasında kritik bir bağ var: aile. Gençler ebeveynlerine bakıyor ve Covid-19’dan ölmelerini istemiyorlar. Çocuklarının ve torunlarının mali refahına ve 401 (k) ‘ndeki dengeye önem veriyor. Ekonominin serbest düşüşe geçmesini istemiyorlar.
Yetişkin yaşamının çoğu için, Jordan Haggard’ın 59 yaşındaki annesi Brenda Michael-Haggard, işini kaybeden veya başka zorluklarla karşılaşan insanların ısrar etmeleri ve basitçe “bir şeyler yapmak için başka bir yol bulmaları” gerektiğini hissetti. Şimdi kızının kuşağının on yıldan biraz fazla bir sürede iki ekonomik kriz yaşadığını ve on milyonlarca insanın bir gecede neredeyse işini kaybettiğini gördü. Dünyaya bakışını değiştirdi. “Anne olarak, ne yazık ki, çok kötü,” dedi. “Bu, herhangi birimizin önleyebilmesini istediğim bir şey.Covid ile sadece kendiniz için farklı şeyler yapamazsınız.”
