Serap GÜREL
Saatleri Ayarlama Enstitüsü, Cumhuriyet’e geçiş döneminde Türkiye’nin yetiştirdiği en büyük yazarlardan biri olan Ahmet Hamdi Tanpınar’ın eseridir. Roman, hem konusu hem de muhteşem edebi dili ile Modern Türk romanının en önemli eserlerinden biridir. Uygarlık değişiminin birey üzerindeki etkileri ironik bir şekilde anlatılmaktadır.
Saatleri Ayarlama Enstitüsü’nün olay örgüsü, yoksul bir ailede yetişen ve saatlere merak duyan Hayri İrdal adlı bir adamın çevresinde şekillenmektedir. Zengin bir karakter kadrosuna sahip olan romanda, başkarakter Hayri İrdal’dan sonra en baskın karakteri ise Halit Ayarcı oluşturmaktadır.
Kitap karakterleri, olay örgüsü ve anlatım tarzıyla sizi derin bir düşünce yolculuğuna çıkarmaktadır.
"Saatin kendisi mekan, yürüyüşü zaman, ayarı insandır... Bu da gösterir ki, zaman ve mekan, insanla mevcuttur!"
“Bazen düşünürüm, ne kadar garip mahluklarız? Hepimiz ömrümüzün kısalığından şikayet ederiz; fakat gün denen şeyi bir an evvel ve farkına varmadan harcamak için neler yapmayız?”
“Ben şimdi saatlerimi üşengeçliğe ayarladım…"
“Hayri Beyefendi, bizim Hayri, sizin Hayri, dalgın Hayri… Ne kadar çok Hayri var. N’olur birkaçını yolda eksek. Herkes gibi ben de bir tek insan, kendim olsam.
"Ben aşktan daima kaçtım. Hiç sevmedim. Belki bir eksiğim oldu. Fakat rahatım. Aşkın kötü tarafı insanlara verdiği zevki eninde sonunda ödetmesidir. Şu veya bu şekilde... Fakat daima ödersiniz... Hiçbir şey olmasa, bir insanın hayatına lüzumundan fazla girersiniz ki bundan daha korkunç bir şey olamaz..."
“Fakat hayır, bütün bunları yapabilmek, kendisini alışkanlıklarının dışında denemek için başka türlü adam olmak lazımdı. Koşmak, kımıldamak, atılmak, istemek, işteyişinde devam etmek lazımdı.”
“Düşünmeye vaktim vardı. Bazı insanların ömrü vakit kazanmakla geçer… Ben zamana, kendi zamanıma çelme atmakla yaşıyorum.”
''Çok dikkat ettim, masallar adla başlar. Ceketinize veya boyun bağınıza eskiliği veya güzelliği yüzünden bir ad verin, derhal hüviyeti değişir, bir çeşit şahsiyet olur.''
"Kalp işlemiyor artık. Beyinde arıza var."
"Hayat denen bir şey vardı. Paralı parasız insanlar yaşıyorlardı. Kızıyorlar, gülüyorlar, ağlıyorlar, alakadar oluyorlar, seviyorlar, ıstırap çekiyorlar fakat yaşıyorlardı.Kendisi niçin yaşamayacaktı"
“En iyisi düşünmemekti. Kaçmaktı. Kendi içime kaçmak. Fakat bir içim var mıydı? Hatta ben var mıydım? Ben dediğim şey, bir yığın ihtiyaç, azap ve korku idi.”
“Ne yaşadığım hayatı beğeniyor, ne yenisine gidebilecek kudreti kendimde buluyordum.”
“Bütün hayatım boyunca dikkat ettim. İnsanın daima en çok korktuğu şeyler başına geliyor.”
"Bu daima böyledir. Hadiseler kendiliğinden unutulmaz. Onları unutturan, tesirlerini hafifleten, varsa kabahatlerini affettiren daima öbür hadiselerdir."
Kaynakça
Sıla Tanrıverdi
0 Yorum
Yorum Yap