Öğrenci Kariyeri
26 yaşındaki İranlı fotoğrafçı Parisa Pourtaherian, kadınların erkek spor etkinliklerinde bulunmasını engelleyen yasağı alt etmesiyle dünya basınının dikkatini çekti.
Parisa daha önce Almanya, İsveç ve Avusturya gibi ülkelerde uluslararası maçlarda fotoğrafçı olarak görev aldı. Ancak geçtiğimiz ay İran'ın kuzeyindeki Vatani Stadyumu'nda oynanan maça girmesi mümkün olmadı. Her ne kadar İran'da kadınların bu tip etkinliklere giremeyeceklerini belirten resmi bir yasak bulunmasa da, girmeye çalıştıklarında genellikle girmelerine izin verilmiyor. İşini yapmak için stadyuma giremeyince, Parisa, çözümü görevini stadyumun yakınında olan bir evin çatısından yapmakta buluyor.
Parisa Pourtaherian o gece yaşananları BBC muhabiri Victoria Bisset'e şu şekilde aktarıyor:
"Maç başlamadan 3 saat önce stadyuma geldim ve aklımda olan tek şey fotoğraf çekebileceğim uygun bir yer bulmaktı. Yakınlarda kullanabileceğim bir bina aradım, fakat bulamadım. Çevredeki binaların teker teker kapılarını çaldım ama başarılı olamazsam üzülmeyeceğim konusunda kararlıydım. Eğer ilk denememde moralimi bozsaydım bir daha asla bu fırsatı yakalayamayabilirdim. Sonunda, yarı devre sırasında, yakınlardaki bir evin sahiplerini çatılarına çıkmam için ikna etmeyi başardım. Maçın yarısı boyunca işimi yapabildim, sadece önümdeki ağaçtan dolayı sahanın bir kısmını göremedim. Korkmadım. Çünkü stadyum polisi beni o gece gördü ve bir şey demediler, ben işimi yaparken bana karışmadılar. İran'da, özellikle de bu durumda, bu kadar önemli bir maçın fotoğraflarını çekebildiğim için çok heyecanlıydım.
Stadyumun içerisindeki fotoğrafçılar maçın heyecanlı anlarının fotoğrafını çekmekle meşgullerdi, ancak beni fark ettiklerinde benim fotoğrafımı çektiler. Sanırım hepsi çekti! Fotoğraflarımla birçok farklı sosyal medya platformunda karşılaştım, bazılarını da arkadaşlarım bana attı. İran'daki insanlar bana çok olumlu tepki verdiler ve karşılaştığım tek şey olumlu enerjiydi. Fakat itiraf etmem gerek ilk başta bütün bu olumlu tepkiler ve olumlu geri dönüşler bana biraz tuhaf geldi. Çünkü ilk başta karşılaşacağım tepkiyi hiç düşünmemiştim, yalnızca fotoğraf çekmeye odaklanmıştım.
Futbolu seviyorum ve bu yüzden spor fotoğrafçılığına başladım. Rusya'daki Dünya Kupası'ndan önce Türkiye'de İran'la olan dostluk maçının fotoğraflarını çektim. Voleybol maçlarında da çalıştım, çünkü İran'daki yasak daha çok futbol maçlarını kapsıyor, diğer sporları değil. Ama hayalim en azından hayatımda bir defa, Manchester United'ı Old Trafford Stadyumu'nda oynarken fotoğraflamak. Ayrıca, farklı ülkelerdeki spor karşılaşmalarını fotoğraflamak için dünyayı dolaşan profesyonel bir fotoğrafçı olmayı da istiyorum. Bunları gerçekleştirmek için elimden geldiğince çalışacağım, ancak en büyük hayalim kadınların da İran'daki stadyumlarda erkeklerle eşit haklara sahip olduğunu görebilmek."
Özgün Çeviri: Begümhan İdikut Şimşir
Kaynak: 1, 2
Parisa daha önce Almanya, İsveç ve Avusturya gibi ülkelerde uluslararası maçlarda fotoğrafçı olarak görev aldı. Ancak geçtiğimiz ay İran'ın kuzeyindeki Vatani Stadyumu'nda oynanan maça girmesi mümkün olmadı. Her ne kadar İran'da kadınların bu tip etkinliklere giremeyeceklerini belirten resmi bir yasak bulunmasa da, girmeye çalıştıklarında genellikle girmelerine izin verilmiyor. İşini yapmak için stadyuma giremeyince, Parisa, çözümü görevini stadyumun yakınında olan bir evin çatısından yapmakta buluyor.
Parisa Pourtaherian o gece yaşananları BBC muhabiri Victoria Bisset'e şu şekilde aktarıyor:
"Maç başlamadan 3 saat önce stadyuma geldim ve aklımda olan tek şey fotoğraf çekebileceğim uygun bir yer bulmaktı. Yakınlarda kullanabileceğim bir bina aradım, fakat bulamadım. Çevredeki binaların teker teker kapılarını çaldım ama başarılı olamazsam üzülmeyeceğim konusunda kararlıydım. Eğer ilk denememde moralimi bozsaydım bir daha asla bu fırsatı yakalayamayabilirdim. Sonunda, yarı devre sırasında, yakınlardaki bir evin sahiplerini çatılarına çıkmam için ikna etmeyi başardım. Maçın yarısı boyunca işimi yapabildim, sadece önümdeki ağaçtan dolayı sahanın bir kısmını göremedim. Korkmadım. Çünkü stadyum polisi beni o gece gördü ve bir şey demediler, ben işimi yaparken bana karışmadılar. İran'da, özellikle de bu durumda, bu kadar önemli bir maçın fotoğraflarını çekebildiğim için çok heyecanlıydım.
Stadyumun içerisindeki fotoğrafçılar maçın heyecanlı anlarının fotoğrafını çekmekle meşgullerdi, ancak beni fark ettiklerinde benim fotoğrafımı çektiler. Sanırım hepsi çekti! Fotoğraflarımla birçok farklı sosyal medya platformunda karşılaştım, bazılarını da arkadaşlarım bana attı. İran'daki insanlar bana çok olumlu tepki verdiler ve karşılaştığım tek şey olumlu enerjiydi. Fakat itiraf etmem gerek ilk başta bütün bu olumlu tepkiler ve olumlu geri dönüşler bana biraz tuhaf geldi. Çünkü ilk başta karşılaşacağım tepkiyi hiç düşünmemiştim, yalnızca fotoğraf çekmeye odaklanmıştım.
Futbolu seviyorum ve bu yüzden spor fotoğrafçılığına başladım. Rusya'daki Dünya Kupası'ndan önce Türkiye'de İran'la olan dostluk maçının fotoğraflarını çektim. Voleybol maçlarında da çalıştım, çünkü İran'daki yasak daha çok futbol maçlarını kapsıyor, diğer sporları değil. Ama hayalim en azından hayatımda bir defa, Manchester United'ı Old Trafford Stadyumu'nda oynarken fotoğraflamak. Ayrıca, farklı ülkelerdeki spor karşılaşmalarını fotoğraflamak için dünyayı dolaşan profesyonel bir fotoğrafçı olmayı da istiyorum. Bunları gerçekleştirmek için elimden geldiğince çalışacağım, ancak en büyük hayalim kadınların da İran'daki stadyumlarda erkeklerle eşit haklara sahip olduğunu görebilmek."
Özgün Çeviri: Begümhan İdikut Şimşir
Kaynak: 1, 2
Sıla Tanrıverdi
0 Yorum
Yorum Yap