Öğrenci Kariyeri
Her insan doğumundan hayatının bitimine kadar fıtraten merak duygusuna sahiptir. Bu merak duygusu bizim hayatımızı iyi veya kötü yönde şekillendirmiş ve şekillendirmeye devam etmektedir. Şuan sahip olduğumuz bir çok yenilik insanların doğuştan getirdiği merak duygusunun bir sonucudur. İnsanlık tarihine baktığımız zamanda da insanlar yaşadığı dönemden daha çok geleceği merak etmiştir. Aslında buna pek şaşırmamak gerek Kaku Michio'nun da söylediği gibi " Zeka geleceği görmektir. "
Yaptığım araştırmalara baktığımda bu konuda en çok ilgimi çeken şey Jean-Marc Cote ile arkadaşlarının 1900 yılları arasında geleceğe yönelik yaptığı Dünya Sergisi oldu. Merak duygusunun bir sonucu olması bu sergiyi diğerlerinden ayıran en önemli şey olarak adlandırmak mümkün. Jean ve arkadaşları bu merak duygusuna hayal gücünü de katarak 100 yıl sonrasını anlatan resimlerini sanat severler ile buluşturdular. Dünya Sergisi o dönemde çok ilgi gördü fakat çoğu önemli eser gibi bu resimler de maddi sıkıntıdan dolayı basılamadı ve büyük kitlelere ulaştırılamadı. Ancak 1986 yılında bilim kurgu yazarı olan Isaac Asimov bu resimleri yorumladığı " Futuredays " kitabını yayınladı. Ulaşılması zor olan bu kitabı okuyamadığıma rağmen Asimov kadar yorum yapamasamda fotoğraflara bakıp birkaç fikir beyan etmemek elde değil.
2000 yılı ile ilgili tahminlerle dolu olan bu fotoğraflarda, tarımda otomotive geçiş ve ev temizliğinde robotları kullanmak gibi bir kaç noktalama atışı görebilmekteyiz.
Fakat Jean ve arkadaşlarının, bir makineye bağlı olan kablolar ile öğrencilerin beyinlerine bilgileri aktarabileceğini hayal ettikleri 2000'lerin eğitim sistemine değinmeden geçemeyeceğim. İnsanlar arasında fikir ayrılığı yaratabileceğini düşündüğüm bu resim, özellikle teknolojiye bağımlılıktan bilgi edinmeye az zaman ayıran öğrenci kesimini çok sevindirebileceğini düşündüğüme rağmen günümüzde de hayal ürünü olmaktan öteye gidememiştir.
İşledikleri bu kadar konunun yanında kişisel bakımı da unutmayıp teknoloji ile güzelliği birleştirerek berber ve kuaförlere farklı bir bakış açısı katmayı da ihmal etmemişler elbette.
Jean ve arkadaşları 1900'lü yıllarda kafelere gitmeye üşenmişler belli ki ; artık kafeleri sokaklara, caddelere taşımaya , insanların ayaklarına getirmeyi hayal etmişler.
Ulaşımda da artık kara yolundan çok deniz ve hava yolunu ele almışlar. İnsanları uçurmakla yetinmeyip onları yönlendiren trafik polisini de düşünmeyi ihmal etmemişler.
Denizin dibinden martı avlamak ve deniz atı yarışı yapmak gibi ilginç hayallerin yanında denizlerle ilgili resmetttikleri en sıra dışı aracı balina otobüsü olarak söyleyebiliriz.
Baktığımız resimleri ele aldığımda benim en çok dikkatimi çeken Jean ve arkadaşlarının bulundukları yüzyıldan ileri gidememiş olmamaları. Örneğin mektupları daha hızlı iletmek için uçan postacı hayal etmelerine rağmen elektronik postayı düşünmeleri akıllarına bile gelmemiş. Bu resimi gördüğümde aslında bizimde Joan ve arkadaşlarından bir farkımız olmadığını anladım. Günlük yaşantımızda bile ele aldığımız konuları farklı bakış açısı geliştirmek yerine hep aynı yönden baktığımızı, sahip olduğumuz her şeyi en iyisi yapılmış gibi kabullenip onu geliştirmek için hiçbir şey yapmadığımızı fark ettim. Bu konuda iş daha çok biz gençlere düşüyor sanırım. Hayal edebilmeyi , düşünebilmeyi öğrenmemiz ve onu geliştirmemiz gerekiyor çünkü geleceğin ve bizlerin buna ihtiyacı var.
Peki sizden 100 yıl sonrasını hayal etmeniz istenseydi bu hayaliniz ne olurdu ?
Okuduğunuz için teşekkür ederim. Yeni gelişmeler ile beraber olana kadar mutlu olmanız dileğiyle :)
Yaptığım araştırmalara baktığımda bu konuda en çok ilgimi çeken şey Jean-Marc Cote ile arkadaşlarının 1900 yılları arasında geleceğe yönelik yaptığı Dünya Sergisi oldu. Merak duygusunun bir sonucu olması bu sergiyi diğerlerinden ayıran en önemli şey olarak adlandırmak mümkün. Jean ve arkadaşları bu merak duygusuna hayal gücünü de katarak 100 yıl sonrasını anlatan resimlerini sanat severler ile buluşturdular. Dünya Sergisi o dönemde çok ilgi gördü fakat çoğu önemli eser gibi bu resimler de maddi sıkıntıdan dolayı basılamadı ve büyük kitlelere ulaştırılamadı. Ancak 1986 yılında bilim kurgu yazarı olan Isaac Asimov bu resimleri yorumladığı " Futuredays " kitabını yayınladı. Ulaşılması zor olan bu kitabı okuyamadığıma rağmen Asimov kadar yorum yapamasamda fotoğraflara bakıp birkaç fikir beyan etmemek elde değil.
2000 yılı ile ilgili tahminlerle dolu olan bu fotoğraflarda, tarımda otomotive geçiş ve ev temizliğinde robotları kullanmak gibi bir kaç noktalama atışı görebilmekteyiz.
Fakat Jean ve arkadaşlarının, bir makineye bağlı olan kablolar ile öğrencilerin beyinlerine bilgileri aktarabileceğini hayal ettikleri 2000'lerin eğitim sistemine değinmeden geçemeyeceğim. İnsanlar arasında fikir ayrılığı yaratabileceğini düşündüğüm bu resim, özellikle teknolojiye bağımlılıktan bilgi edinmeye az zaman ayıran öğrenci kesimini çok sevindirebileceğini düşündüğüme rağmen günümüzde de hayal ürünü olmaktan öteye gidememiştir.
İşledikleri bu kadar konunun yanında kişisel bakımı da unutmayıp teknoloji ile güzelliği birleştirerek berber ve kuaförlere farklı bir bakış açısı katmayı da ihmal etmemişler elbette.
Jean ve arkadaşları 1900'lü yıllarda kafelere gitmeye üşenmişler belli ki ; artık kafeleri sokaklara, caddelere taşımaya , insanların ayaklarına getirmeyi hayal etmişler.
Ulaşımda da artık kara yolundan çok deniz ve hava yolunu ele almışlar. İnsanları uçurmakla yetinmeyip onları yönlendiren trafik polisini de düşünmeyi ihmal etmemişler.
Denizin dibinden martı avlamak ve deniz atı yarışı yapmak gibi ilginç hayallerin yanında denizlerle ilgili resmetttikleri en sıra dışı aracı balina otobüsü olarak söyleyebiliriz.
Baktığımız resimleri ele aldığımda benim en çok dikkatimi çeken Jean ve arkadaşlarının bulundukları yüzyıldan ileri gidememiş olmamaları. Örneğin mektupları daha hızlı iletmek için uçan postacı hayal etmelerine rağmen elektronik postayı düşünmeleri akıllarına bile gelmemiş. Bu resimi gördüğümde aslında bizimde Joan ve arkadaşlarından bir farkımız olmadığını anladım. Günlük yaşantımızda bile ele aldığımız konuları farklı bakış açısı geliştirmek yerine hep aynı yönden baktığımızı, sahip olduğumuz her şeyi en iyisi yapılmış gibi kabullenip onu geliştirmek için hiçbir şey yapmadığımızı fark ettim. Bu konuda iş daha çok biz gençlere düşüyor sanırım. Hayal edebilmeyi , düşünebilmeyi öğrenmemiz ve onu geliştirmemiz gerekiyor çünkü geleceğin ve bizlerin buna ihtiyacı var.
Peki sizden 100 yıl sonrasını hayal etmeniz istenseydi bu hayaliniz ne olurdu ?
Okuduğunuz için teşekkür ederim. Yeni gelişmeler ile beraber olana kadar mutlu olmanız dileğiyle :)
Sıla Tanrıverdi
0 Yorum
Yorum Yap