Yeniden Üniversiteli Olsan Ne Yapardın?

Yıllarca süren dersler, sınav öncesi sabahlamalar, yüzlerce test derken bir nokta geliyor ve o bitmez dediğiniz eğitim hayatı da bitiyor. O mezun olduğunuz ilk an bir sevinçle tüm tanıdıklara yemekler ısmarlanıyor, yaz tatili için ayarlamalar yapılıyor her şey güllük gülistanlık oluyor. Peki ya sonra?

[ad name="Google Adsense"]

Tam da tatil bittiğinde dank ediyor ki; o şikayet ettiğiniz okul yok artık.  Bir süre sonra "şimdi ben ne yapacağım, e 8:45 dersi de mi yok şimdi" diye sorularla boğuşmaya başlıyorsunuz. Okul arkadaşlarınızın hepsinin iş bulma peşinde olduğunu fark edince, CV doldurma telaşına kapılıyorsunuz.  Gördüğünüz 3-4 güzel ilana başvurup beklemeye başlıyorsunuz. 1 hafta ses yok, 2 hafta ses yok derken umudu kesmeden önce bir atak yapıyorsunuz ve ne kadar iş varsa başvuruyorsunuz. E sonuç değişti mi, hayır! Hani üniversite okuyanlar değerliydi, hani kaliteli insana ihtiyaçları vardı diye hayıflandıktan sonra, gelen ilk teklife maaşı önemsemeden evet diyorsunuz.

 

Sonrasında bir bakmışsınız hayatınız birbirinin kopyası olan günlere dönmüş, sabah 7 kalkış, 9 - 18 arası iş, 20'de eve varış, 21 duş, 22 ulusa sesleniş, 23 yatış. Artık 2 buçuk ay yaz tatilinin olmadığını, iki dönem arası boşluk olmadığını fark ettiğiniz an da tam o an. Dönüp eski günlere sınıf arkadaşlarınızla Adalar'a, Tunalı'ya, Alsancak'a ya da okuduğunuz bölgenin güzel yerlerine gittiğiniz anları hatırlıyorsunuz. "Keşke, okul bitmeseydi" diyorsunuz içinizden. Sonra başlıyorsunuz tüm pişmanlıklarınızı düşünmeye:

 

1- Keşke vize final haftalarının stresinden okulun güzelliğini kaçırmasaydım.

“Okul nasıl gidiyor” dediklerinde “bu hafta vizeler var”  demek yerine “bu hafta güzel arkadaşlar edindim” diyebilmeliydik.

 

2- Keşke öğrenciyken vize kolaylığından faydalanıp daha çok yurt dışına çıksaydım.

Erasmus var zaten o da olmuyorsa, öğrenciye vize kolaylığı var. O ara çıkmadın bak şimdi patrondan izin almak zorundasın. En basitinden ucuz yollu bir interrail yapılırdı be canım.

 

3- Keşke daha çok okula gitseydim.

Sınavdan sınava okula uğrayanlar ders bitişi arkadaşlarla kafelere gitmeleri, akşam yemeklerini bilemeden mezun oldular ne yazık ki.

 

4- Keşke okul arkadaşlarımla daha çok vakit geçirseydim.

Bir süre sonra telefonla arkadaşlarını arayıp buluşmak istiyorsun ama sonra Yıldız Tilbe’nin de dediği gibi “ama evlisin” faslı başlıyor. Evet arkadaşlarının büyük bir kısmı evlendi, diğerleri de geçim derdine düştü.

 

5- Öğrencilik dönemlerinde çalışmak iyiydi güzeldi de zaten bir ömür çalışacakmışım.  O aralar keşke daha az yıpratsaymışım kendimi. Para lazım tabii ama biraz kolay işler seçseymişim diye düşünmeyen yok.

 

6-  Kurslara, seminerlere katılsaymışım.

Mezuniyet tek başına anlamsızlaşıyor artık. Katıldığınız ücretsiz kurslar ise sizin yüksek maaş almanızı sağlıyor. Hele o değersiz gördüğünüz staj dönemleri özgeçmişinizde en güzel yeri doldurup sizin işe alınmanızı kolaylaştırıyor.

 

7- Ona keşke açılsaydım.
Mezun olurken “ben senden hoşlanıyordum” demenin anlamı yok. Keşke baştan söyleseydin be dostum. Bir daha belki göremeyeceksin.

 

8- Şimdiki aklım olsa şu bölümü okurdum.

Notu düzgün tutup İzmir’e geçmeyi de düşünüyordun zaten. Orada arkadaşınla ev tutacaktın. Geçmişi boşverelim en iyisi, o zaman da bu deneyimlerin olmazdı. “Hem artık kim okuduğu mesleği yapıyor?” klişelerine ise hiç girmeyelim.

 

9- Ev arkadaşını seçerken dikkatli olsaydım.

Bulaşıkları bile düzenli yıkamayan o insanla bir daha eve çıkmak mı? Asla!

 

10- Mezuniyet törenine katılsa mıydım ya?

Havalı gözükmek için “yok ya ben gelmiyorum” demeseydin, belki güzel bir balo anın olabilirdi. Arkadaşlarının mezuniyet fotoğraflarına baktıkça içerliyorsun, biliyoruz.

 

Yani sayın okur, eğer şu an hala kampüsteysen O GÜZEL ANLARIN TADINI ÇIKAR! Dışarısı geçme notu 50 olan dersten 49 alıp kalmak gibi biraz; tatsız.

[ad name="HTML"]

Kaynak