Öğrenci Kariyeri
Remo'nun kahramanı Remzi.
Remzi Yılmaz daha 16'sında otizmli bir sanatçı.
Aile Remzi 2 yaşındayken seslere yanıt tepki vermemesinden anlamış bir şeylerin ters gittiğini. Türlü zorluklar yaşanmış. Alınan kötü tavırlar nedeniyle sürekli değiştirilen ana okulları, herkesin Remzi'ye uzaylı gibi bakması, ilkokulun uyguladığı dışlayıcı politika otizmin Remzi'ye yaşattığı kötü anılardan yalnızca birkaçı.
İyi yanı ise onu çok özel bir çocuk yapması; onun dünyaya daha toz pembe bakabilmesi, sempatik tavırları ve tabiki yeteneği.
Henüz 9 yaşındayken annesiyle beraber misafirliğe gittiği evde yaptığı bir çizimle yeteneği keşfedilmiş ve onun bu yeteneğinin üzerine düşmeye karar verilmiş. "Onu hiç resim kursuna göndermedik çizgileri bozulmasın diye. Bunun yerine kendini daha iyi ifade etsin, enerjisini de atsın diyerek seramik dersleri aldırmaya başladık.” diyor ağabeyi Tayfun Yılmaz.
Yaklaşık 3 senedir çizimlerini seramiklere aktararak üç boyutlu hale getiren Remzi, tasarım yaparken yaşamındaki pek çok şeyden ilham alıyor; bazen televizyonda gördüğü bir siyasetçi, bazen rüyasında karşılaştığı korkunç bir hayvan ya da sadece hayal dünyası… Ailesi onun çizimlerine ve eserlerine hiç karışmayarak, onu tamamen özgür bırakıyor ve böylece daha özgün eserler ortaya çıkıyor. Bizlere otizmin de, sanatın da hiçbir engel tanımadığını kanıtlamak için var olmuş gibi.
Geçtiğimiz yıl Nisan ayında “Bir Otistin Güncesi” adlı ilk sergisiyle adını daha çok duyurmayı başaran Remzi, harika tasarımlar yapmaya devam ediyor ve amacı; çok daha büyük çizimler, seramikler ortaya çıkarmak. Kendine ait tasarımları ve markası olmasından son derece mutlu olduğunu; toplum için önemli ve sıradanlıktan uzak hissettiğini de belirtiyor.
Farkındalığın ve çevremizdekilere olan duyarlılığın son derece az olduğu bu zamanlarda, Remzi herkes için bir gülümseme ve umut kaynağı.
Remzi Yılmaz daha 16'sında otizmli bir sanatçı.
Aile Remzi 2 yaşındayken seslere yanıt tepki vermemesinden anlamış bir şeylerin ters gittiğini. Türlü zorluklar yaşanmış. Alınan kötü tavırlar nedeniyle sürekli değiştirilen ana okulları, herkesin Remzi'ye uzaylı gibi bakması, ilkokulun uyguladığı dışlayıcı politika otizmin Remzi'ye yaşattığı kötü anılardan yalnızca birkaçı.
İyi yanı ise onu çok özel bir çocuk yapması; onun dünyaya daha toz pembe bakabilmesi, sempatik tavırları ve tabiki yeteneği.
Henüz 9 yaşındayken annesiyle beraber misafirliğe gittiği evde yaptığı bir çizimle yeteneği keşfedilmiş ve onun bu yeteneğinin üzerine düşmeye karar verilmiş. "Onu hiç resim kursuna göndermedik çizgileri bozulmasın diye. Bunun yerine kendini daha iyi ifade etsin, enerjisini de atsın diyerek seramik dersleri aldırmaya başladık.” diyor ağabeyi Tayfun Yılmaz.
Yaklaşık 3 senedir çizimlerini seramiklere aktararak üç boyutlu hale getiren Remzi, tasarım yaparken yaşamındaki pek çok şeyden ilham alıyor; bazen televizyonda gördüğü bir siyasetçi, bazen rüyasında karşılaştığı korkunç bir hayvan ya da sadece hayal dünyası… Ailesi onun çizimlerine ve eserlerine hiç karışmayarak, onu tamamen özgür bırakıyor ve böylece daha özgün eserler ortaya çıkıyor. Bizlere otizmin de, sanatın da hiçbir engel tanımadığını kanıtlamak için var olmuş gibi.
Geçtiğimiz yıl Nisan ayında “Bir Otistin Güncesi” adlı ilk sergisiyle adını daha çok duyurmayı başaran Remzi, harika tasarımlar yapmaya devam ediyor ve amacı; çok daha büyük çizimler, seramikler ortaya çıkarmak. Kendine ait tasarımları ve markası olmasından son derece mutlu olduğunu; toplum için önemli ve sıradanlıktan uzak hissettiğini de belirtiyor.
Farkındalığın ve çevremizdekilere olan duyarlılığın son derece az olduğu bu zamanlarda, Remzi herkes için bir gülümseme ve umut kaynağı.
Sıla Tanrıverdi
0 Yorum
Yorum Yap