Öğrenci Kariyeri
1. İkisi de denizin ortasında bir kazazededir ama birisi kara olduğunu zannettiği yere doğru kulaç atar, diğeri kendisine doğru. Her ikisinin de ulaşacağı şüphelidir.
2. Dosto'nunki Tanrı'nın ipine tutunarak kurtulmaya çalışır dünya denilen bu karanlık dehlizden. Diğeri hiçbir şeyin ipine tutunarak. Çıkmak, tutunarak dışarı çıkmak istediğini de duyan olmamıştır zaten.
3. Biri anlamsız yasanın dışına, en dışına çıkmaya yeltenmiştir. Suçu bağışlanmaz suçu bundandır. Diğeri soğukkanlı ve daha zekidir. Dışarısı olmadığını bilir. Aslında kaçılabilecek bir dışarı olmadığını anlamamak için direnir Dosto'nun böceği; ki zaman sığınacak bir kalabalık bulabilmesi bundandır. Kafka'nınki her şeyi anladığı için yalnızdır zaten. Anlamak yalnızlaştırmaktır onun nezdinde. Kurtulacak, kaçıp gidilecek bir dışarısı yoktur.
4. Dosto'nun böceği her şeyi bildiği için durmadan konuşmaktadır. Kafka'nınki ise her şeyi bildiği için hep susmaktadır.
5. Dosto'nunki insanın tutunabileceği, nefes alabileceği anlam ve kara parçaları olduğunu ilan etmek için söz alır bazen, diğeri tutunmanın anlamsızlığını söylemek için... Zaten sözün ağırlığından kaçmak için inmiştir yerin altına. Düşmenin güzelliği varken tutunmak anlamsızdır Kafka'nın böceğine göre.
6. Biri şiire aşıktır, diğeri düzyazıya. Olsun, ikisi de aşıktır ya!
7. Biri kaçmak isterken vurulmuştur. Diğeri kaçmaya tenezzül etmediği için. Hangisinin daha büyük bir suç olduğu ise hiçbir yasa kitabında yer almaz. Bunun cevabı da başka romanlarda bulunacaktır.
8. Biri yenilgiye direndikçe güzelleşecektir, diğeri teslim oldukça. Biri yenilmiştir ama sonuna kadar direnerek, şövalyece çarpışarak yenilmiştir. Diğeri sıradan her insan gibi gönüllü olarak uzatmıştır boynunu cellada. Hüküm kesindir ya, iyi ki de direnmedi diye düşünürüz. Direnseydi gözlerimiz celladın bakışındaki korkunç ve şehevi parıltıyı hiç yakalayamayacaktı.
9. Biri cezasını hafifletmek için daha ağır bir suç işler. Diğerinin cezası bellidir zaten; onun düşündüren suçunun ne olduğudur.
10. Dosto'nunki çenebazdır biraz. Bu da bizi acısının sahihliği ve sahiciliği konusunda şüpheye düşürür kimi zaman. Kafka'nınki susar ama bunca acısı varken neden hiç çığlık atmadı ki diye düşünmeden edemez insan.
11. Biri teselliyi aşkta arar, diğeri kadınlarda.
12. Acısına olduğu kadar sevgilisine de sadıktır; ölümüne sever Dosto'nunki. Biz de onu bu yüzden çok severiz. Kafka'nınki hovardadır. Hatta bazen kadınları araçsallaştırdığını düşünürüz. Kendini ''tepedekilere'' gösterebilmek için kadınlardan medet umar çünkü.
13. İkisi de budaladır aslında. Birisi kurtuluş olduğuna inandığı için, diğeri kurtuluş olmadığına inandığı için. Biz ikisini de bunun için severiz ama. Neye inanıyorlarsa mıh gibi inanmaktadırlar zaten.
14. Biri destanlara inanır diğeri masallara. Dosto'nunkinin eylemleri kahramancadır bu yüzden, Kafka'nınkinin çocukça.
15. Dosto'nunki anadiliyle konuşur. Acısını dökebilecek, anadil gibi bir kalıbı vardır. Dökmüş ve kalıba giren acı karşısında dehşete kapılmıştır. Diğeri ise anadiline özlemle konuşur. Anadil gibi sıcak bir kalıp bulamayan acının çaresizliği karşısında dehşete düşmüştür o da.
16. Kafka'nın böceğinin yargısı derisine kazınmıştır. Değiştirmek için kendisini de kanatması gerekir. Dosto'da ise ruha kazınmıştır yargı. Değiştirmek için önce ruhunu bulmasından yani cezasını çekmesinden başka şansı yoktur.
17. Biri mağrurdur. Diğeri onsuz. Ama savunma tekniği olarak seçilmiş bir zırhtan başka bir şey değildir bunlar.
18. İkisi de tehlikeli işler yapmaktadırlar. Biri ateşle oynar, diğeri ateşle konuşur.
19. İkisi de yaralıdır aslında. Birisi kaderin taktığı çelmeler nedeniyle, diğeri babasının fırlattığı elmalar.
20. İkisi bir gün yer altı kavşağında karşılaşırlarsa, muhtemelen şöyle bir konuşma geçecektir aralarında:
- Yaraya elmas tozu serpmek seni zengin göstermez ki Dosto'm!
- Olsun, yaralarımın değerli olduğunu gösteriyor ya!
2. Dosto'nunki Tanrı'nın ipine tutunarak kurtulmaya çalışır dünya denilen bu karanlık dehlizden. Diğeri hiçbir şeyin ipine tutunarak. Çıkmak, tutunarak dışarı çıkmak istediğini de duyan olmamıştır zaten.
3. Biri anlamsız yasanın dışına, en dışına çıkmaya yeltenmiştir. Suçu bağışlanmaz suçu bundandır. Diğeri soğukkanlı ve daha zekidir. Dışarısı olmadığını bilir. Aslında kaçılabilecek bir dışarı olmadığını anlamamak için direnir Dosto'nun böceği; ki zaman sığınacak bir kalabalık bulabilmesi bundandır. Kafka'nınki her şeyi anladığı için yalnızdır zaten. Anlamak yalnızlaştırmaktır onun nezdinde. Kurtulacak, kaçıp gidilecek bir dışarısı yoktur.
4. Dosto'nun böceği her şeyi bildiği için durmadan konuşmaktadır. Kafka'nınki ise her şeyi bildiği için hep susmaktadır.
5. Dosto'nunki insanın tutunabileceği, nefes alabileceği anlam ve kara parçaları olduğunu ilan etmek için söz alır bazen, diğeri tutunmanın anlamsızlığını söylemek için... Zaten sözün ağırlığından kaçmak için inmiştir yerin altına. Düşmenin güzelliği varken tutunmak anlamsızdır Kafka'nın böceğine göre.
6. Biri şiire aşıktır, diğeri düzyazıya. Olsun, ikisi de aşıktır ya!
7. Biri kaçmak isterken vurulmuştur. Diğeri kaçmaya tenezzül etmediği için. Hangisinin daha büyük bir suç olduğu ise hiçbir yasa kitabında yer almaz. Bunun cevabı da başka romanlarda bulunacaktır.
8. Biri yenilgiye direndikçe güzelleşecektir, diğeri teslim oldukça. Biri yenilmiştir ama sonuna kadar direnerek, şövalyece çarpışarak yenilmiştir. Diğeri sıradan her insan gibi gönüllü olarak uzatmıştır boynunu cellada. Hüküm kesindir ya, iyi ki de direnmedi diye düşünürüz. Direnseydi gözlerimiz celladın bakışındaki korkunç ve şehevi parıltıyı hiç yakalayamayacaktı.
9. Biri cezasını hafifletmek için daha ağır bir suç işler. Diğerinin cezası bellidir zaten; onun düşündüren suçunun ne olduğudur.
10. Dosto'nunki çenebazdır biraz. Bu da bizi acısının sahihliği ve sahiciliği konusunda şüpheye düşürür kimi zaman. Kafka'nınki susar ama bunca acısı varken neden hiç çığlık atmadı ki diye düşünmeden edemez insan.
11. Biri teselliyi aşkta arar, diğeri kadınlarda.
12. Acısına olduğu kadar sevgilisine de sadıktır; ölümüne sever Dosto'nunki. Biz de onu bu yüzden çok severiz. Kafka'nınki hovardadır. Hatta bazen kadınları araçsallaştırdığını düşünürüz. Kendini ''tepedekilere'' gösterebilmek için kadınlardan medet umar çünkü.
13. İkisi de budaladır aslında. Birisi kurtuluş olduğuna inandığı için, diğeri kurtuluş olmadığına inandığı için. Biz ikisini de bunun için severiz ama. Neye inanıyorlarsa mıh gibi inanmaktadırlar zaten.
14. Biri destanlara inanır diğeri masallara. Dosto'nunkinin eylemleri kahramancadır bu yüzden, Kafka'nınkinin çocukça.
15. Dosto'nunki anadiliyle konuşur. Acısını dökebilecek, anadil gibi bir kalıbı vardır. Dökmüş ve kalıba giren acı karşısında dehşete kapılmıştır. Diğeri ise anadiline özlemle konuşur. Anadil gibi sıcak bir kalıp bulamayan acının çaresizliği karşısında dehşete düşmüştür o da.
16. Kafka'nın böceğinin yargısı derisine kazınmıştır. Değiştirmek için kendisini de kanatması gerekir. Dosto'da ise ruha kazınmıştır yargı. Değiştirmek için önce ruhunu bulmasından yani cezasını çekmesinden başka şansı yoktur.
17. Biri mağrurdur. Diğeri onsuz. Ama savunma tekniği olarak seçilmiş bir zırhtan başka bir şey değildir bunlar.
18. İkisi de tehlikeli işler yapmaktadırlar. Biri ateşle oynar, diğeri ateşle konuşur.
19. İkisi de yaralıdır aslında. Birisi kaderin taktığı çelmeler nedeniyle, diğeri babasının fırlattığı elmalar.
20. İkisi bir gün yer altı kavşağında karşılaşırlarsa, muhtemelen şöyle bir konuşma geçecektir aralarında:
- Yaraya elmas tozu serpmek seni zengin göstermez ki Dosto'm!
- Olsun, yaralarımın değerli olduğunu gösteriyor ya!
İki değerli eserin kahramanlarını etkileyici bir şekilde değerlendiren Nurdan GÜRBİLEK'e sonsuz teşekkürler...
Sıla Tanrıverdi
0 Yorum
Yorum Yap