Öğrenci Kariyeri
"Geleceğime dair bir hayalim var mı?" "Bu hayal benim hayalim mi, bana öğretilmiş bir hayal mi?"
Bu soruları zaman zaman kendime sormaktan alıkoyamıyorum kendimi, ki herkesin de sorması gerektiğini düşünüyorum aslında. Yeni dünya düzeninin oluşumunda etki sahibi olan araçlar (sosyal medya, YouTube vs.) nedeniyle hepimiz ortak hayaller kurmaya başladık. "Ortak hayal", kulağa çok hoş gelse de, maalesef bu "ortak hayallerimiz; genişletilmiş insan hakları, yaşama ve bakım güvencesi verilmiş sokak hayvanları dileklerinden oluşmuyor. Bu ortak hayaller daha çok, zengin olmak, lüks ve daha lüks yaşamak, harcamak, harcamak ve tüketmek üzerine kurulmuş durumda.
İletişim/etkileşim çağındayız ve her an herkese ulaşabilir durumdayız. Bu mükemmel bir avantaj, ama bazen bize çok kötü etki edebiliyor. Uyandığımız andan itibaren sosyal medyada aktifiz, bambaşka insanların hayatlarını izliyoruz ve aslında kendi hayatımızı ıskalıyoruz bu esnada. Bu bir rutine dönüşüyor belli bir zamandan sonra, dünyayı o izlediğimiz insanların gözünden görmeye başlıyoruz. Yine o izlediğimiz insanların hayallerini kurarken buluyoruz kendimizi ve bunu fark etmiyoruz bile. Fark etmediğimiz için de bu hayal kendi hayalimiz mi, bu hayal bizim kişiliğimize uygun mu gibi soruları tamamen es geçerek, başkasıymışız gibi bir hayat yaşamaya başlıyoruz ve bu korkunç. Hepimiz farklılaşmaya çalışıyoruz, ama tamamen aynılaşıyoruz. Görüntümüz, giyimimiz, konuşmamız ve en önemlisi hayallerimiz bile aynı noktaya geliyor. Aynı düşüncelerle hiçbir ilerleme gerçekleşmeyeceği gibi, aynı hayallerle de hiçbir yere varamayız.
İnsanların birbirinden ilham alması, beslenmesi bu dünyadaki en güzel davranışlardan. Rol modellerimiz tabii ki de olacak, mentörlerimizin tecrübelerinden yararlanacağız ve bunlara göre bir yol haritası belirleyeceğiz geleceğimize dair. Ama, bizim şu anda çoğunlukla yaptığımız şey; ilham almak değil, kopyalamak. Başarıya giden tek bir yol varmış gibi davranıyoruz, mutluluğun yolu tek meslekten geçiyor gibi düşünüyoruz. Başarı hikayesini en çok dinlediğimiz insanların, çizginin dışında yer aldığını unutuyoruz. Bu yüzden kendimizi tanımamız lazım, bu yüzden acilen kendi hayallerimizi kurmamız lazım çünkü zaman çok hızlı ilerliyor ve geçen her saniye aleyhimize işliyor.
Hayal kurmaya başlamadan önce, şu anki rol modellerimizi gözden geçirmemiz gerekiyor. Bu rol modellerimizi kendimize neden örnek olarak belirlediğimizi hatırlamalıyız. Eğer Steve Jobs rol modelinizse, neden? Çok başarılı bir teknoloji şirketinin kurucularından olması mı? Yine çok başarılı bir film yapımcısı olması mı? En zor zamanlarını direnerek atlatması mı? Yoksa isminin yarattığı bu prestij etkisi mi? Eğer bu sorulara verecek somut bir yanıtınız yoksa, muhtemelen son soruya cevap olarak ''evet'' diyorsunuzdur. Bu durum da resimdeki en büyük detayı pas geçtiğimiz manasına geliyor. Steve Jobs, prestijli bir ismi olduğu için çok başarılı bir teknoloji şirketinin kurucuları arasında yer almadı. Steve Jobs, prestijli bir ismi olduğu için çok başarılı bir film yapımcısı olmadı. Steve Jobs, bütün hayallerine tutkun olduğu için ve tutkuları sayesinde bu hayallerini teker teker gerçekleştirdiği için prestije ve üne sahip oldu. Eğer Steve Jobs rol modelinizse; Steve Jobs'un hayallerine tutkun değilseniz, üzgünüm hiçbir zaman isminiz prestij etkisi yaratmayacak. Çünkü, tutkunu olmadığınız bir hayali layığıyla gerçekleştiremezsiniz ve başkasının hayaline tutkun olamazsınız. Kendi hayalinizi yaratmanız gerekir.
Peki kendi hayalimizi nasıl yaratacağız?
Kendi hayalinizi kurduğunuz an, ki o çok mucizevi bir andır, sizi kimse tutamaz. Önünüze barikatlar koysalar uçarsınız, düşseniz tekrar kalkıp koşarsınız. Bağlasalar bile duramazsınız. Hayallerinize bir de tutkularınızı katmışsanız, işte o anda hayallerinizi yaşamamanız için hiçbir sebep yoktur. Tutkularınızla çok çalışırsınız, hayalinizi gerçek kılarsınız. Tutkularınızla hayalinizin verdiği o kıvılcımı bir kez hissettiğiniz andan itibaren, bir daha asla geri dönüşü olmayan bir yola girersiniz. Ve mutlaka başarılı olursunuz. Eninde sonunda olursunuz.
Özgün İçerik: Özge Özışıklıoğlu
Bu soruları zaman zaman kendime sormaktan alıkoyamıyorum kendimi, ki herkesin de sorması gerektiğini düşünüyorum aslında. Yeni dünya düzeninin oluşumunda etki sahibi olan araçlar (sosyal medya, YouTube vs.) nedeniyle hepimiz ortak hayaller kurmaya başladık. "Ortak hayal", kulağa çok hoş gelse de, maalesef bu "ortak hayallerimiz; genişletilmiş insan hakları, yaşama ve bakım güvencesi verilmiş sokak hayvanları dileklerinden oluşmuyor. Bu ortak hayaller daha çok, zengin olmak, lüks ve daha lüks yaşamak, harcamak, harcamak ve tüketmek üzerine kurulmuş durumda.
İletişim/etkileşim çağındayız ve her an herkese ulaşabilir durumdayız. Bu mükemmel bir avantaj, ama bazen bize çok kötü etki edebiliyor. Uyandığımız andan itibaren sosyal medyada aktifiz, bambaşka insanların hayatlarını izliyoruz ve aslında kendi hayatımızı ıskalıyoruz bu esnada. Bu bir rutine dönüşüyor belli bir zamandan sonra, dünyayı o izlediğimiz insanların gözünden görmeye başlıyoruz. Yine o izlediğimiz insanların hayallerini kurarken buluyoruz kendimizi ve bunu fark etmiyoruz bile. Fark etmediğimiz için de bu hayal kendi hayalimiz mi, bu hayal bizim kişiliğimize uygun mu gibi soruları tamamen es geçerek, başkasıymışız gibi bir hayat yaşamaya başlıyoruz ve bu korkunç. Hepimiz farklılaşmaya çalışıyoruz, ama tamamen aynılaşıyoruz. Görüntümüz, giyimimiz, konuşmamız ve en önemlisi hayallerimiz bile aynı noktaya geliyor. Aynı düşüncelerle hiçbir ilerleme gerçekleşmeyeceği gibi, aynı hayallerle de hiçbir yere varamayız.
İnsanların birbirinden ilham alması, beslenmesi bu dünyadaki en güzel davranışlardan. Rol modellerimiz tabii ki de olacak, mentörlerimizin tecrübelerinden yararlanacağız ve bunlara göre bir yol haritası belirleyeceğiz geleceğimize dair. Ama, bizim şu anda çoğunlukla yaptığımız şey; ilham almak değil, kopyalamak. Başarıya giden tek bir yol varmış gibi davranıyoruz, mutluluğun yolu tek meslekten geçiyor gibi düşünüyoruz. Başarı hikayesini en çok dinlediğimiz insanların, çizginin dışında yer aldığını unutuyoruz. Bu yüzden kendimizi tanımamız lazım, bu yüzden acilen kendi hayallerimizi kurmamız lazım çünkü zaman çok hızlı ilerliyor ve geçen her saniye aleyhimize işliyor.
Hayal kurmaya başlamadan önce, şu anki rol modellerimizi gözden geçirmemiz gerekiyor. Bu rol modellerimizi kendimize neden örnek olarak belirlediğimizi hatırlamalıyız. Eğer Steve Jobs rol modelinizse, neden? Çok başarılı bir teknoloji şirketinin kurucularından olması mı? Yine çok başarılı bir film yapımcısı olması mı? En zor zamanlarını direnerek atlatması mı? Yoksa isminin yarattığı bu prestij etkisi mi? Eğer bu sorulara verecek somut bir yanıtınız yoksa, muhtemelen son soruya cevap olarak ''evet'' diyorsunuzdur. Bu durum da resimdeki en büyük detayı pas geçtiğimiz manasına geliyor. Steve Jobs, prestijli bir ismi olduğu için çok başarılı bir teknoloji şirketinin kurucuları arasında yer almadı. Steve Jobs, prestijli bir ismi olduğu için çok başarılı bir film yapımcısı olmadı. Steve Jobs, bütün hayallerine tutkun olduğu için ve tutkuları sayesinde bu hayallerini teker teker gerçekleştirdiği için prestije ve üne sahip oldu. Eğer Steve Jobs rol modelinizse; Steve Jobs'un hayallerine tutkun değilseniz, üzgünüm hiçbir zaman isminiz prestij etkisi yaratmayacak. Çünkü, tutkunu olmadığınız bir hayali layığıyla gerçekleştiremezsiniz ve başkasının hayaline tutkun olamazsınız. Kendi hayalinizi yaratmanız gerekir.
Peki kendi hayalimizi nasıl yaratacağız?
- Kendimizi Dinlemek: Bu konudaki en önemli unsurlardan birinin kendimizi dinlemek olduğunu düşünüyorum. Gerek sosyal yaşantımızda gerek sanal hayatımızda o kadar çok başkalarını dinliyoruz ki, kendi iç sesimizi duymadığımız çok uzun zamanlar geçirebiliyoruz. İç sesimizi dinlemek için de, yalnız yapmaktan hoşlandığımız aktivitelerde bulunabiliriz. Yürüyüş, yüzmek, tek başımıza gezmek gibi. Bu esnada kendimize "Ne yapmak istiyorsun? Neden yapmak istiyorsun?" gibi sorular sorabiliriz.
- Kendimizi Gözlemlemek: Bazen, Steve Jobs örneğinde olduğu gibi bazı rol modellerden, bazı fikirlerden öylesine etkileniriz ki kendimizinmiş gibi benimseriz ve aslında başkalarının hayalleri için yaşamaya başlarız. İç sesimiz evet bu sana çok uygun der, ama yine de başarısız oluruz çünkü kendimizin ve tutkularımızın farkında değilizdir. Neyi iyi yapıyoruz? Neye tutku duyuyoruz? Neyi aşkla yapıyoruz? Bu soruların cevabı kendi hayalimizi yaratmamız için çok yardımcı olacaktır.
- Geri Dönütler Almak: Kendimizi dinledik, gözlemledik, tutkularımızın farkına vardık ama bu yolda elbette ki yalnız olmayacağız ve yol arkadaşlarımızın görüşlerine de ihtiyacımız var. Hayalimiz, yeteneklerimiz ve isteklerimiz hakkında mentörlerimizden, arkadaşlarımızdan geri dönüş istemeliyiz ki kendimiz hakkındaki gerçekleri mi görüyoruz, yoksa tutkularımızın yarattığı bir illüzyonu mu seyrediyoruz?
- Geri Dönütleri ve Kendi Düşüncelerimizi Sentezlemek: En önemli adımsa sanırım bu adım. Geri dönütleri kesinlikle koşulsuz kabul etmemeliyiz. Hatta mümkünse, görüşlerine değer verdiğimiz bu insanlardan geri dönütleri hakkında nedenleriyle bir açıklama isteyebiliriz. En sonunda da bu geri dönütleri kendi tutkularımız, yeteneklerimiz ve isteklerimizle harmanlamalıyız.
Kendi hayalinizi kurduğunuz an, ki o çok mucizevi bir andır, sizi kimse tutamaz. Önünüze barikatlar koysalar uçarsınız, düşseniz tekrar kalkıp koşarsınız. Bağlasalar bile duramazsınız. Hayallerinize bir de tutkularınızı katmışsanız, işte o anda hayallerinizi yaşamamanız için hiçbir sebep yoktur. Tutkularınızla çok çalışırsınız, hayalinizi gerçek kılarsınız. Tutkularınızla hayalinizin verdiği o kıvılcımı bir kez hissettiğiniz andan itibaren, bir daha asla geri dönüşü olmayan bir yola girersiniz. Ve mutlaka başarılı olursunuz. Eninde sonunda olursunuz.
Özgün İçerik: Özge Özışıklıoğlu
Sıla Tanrıverdi
0 Yorum
Yorum Yap