Öğrenci Kariyeri
Eğer sosyal medya kullanıcıysanız son günlerde Facebook, Instagram ve Twitter gibi platformlarda popüler hale gelmiş olan #10yearchallenge ile karşılaşmışsınızdır. #10yearchallenge'ta kullanıcılar 10 yıl öncesine ait fotoğrafları ile güncel bir fotoğraflarını yan yana paylaşıyorlar.
Popülerleşerek ve bir eğlence haline gelerek pek çok kişinin dikkatini çeken bu challenge, teknoloji ve gelecek yazarı Kate O'Neill'in de dikkatinden kaçmadı. Yazar ilk olarak attığı bir tweetle bu akım hakkında duyduğu şüpheyi dile getirdi. Sonrasında bu tweetin altına gelen yorumlarla da farklı teoriler ortaya çıkmaya başladı.
O'Neill, Wired'da yayınlanan yazısında ise, kendi teorisini detaylı bir şekilde ele alıyor. Yazar genel olarak bu akım sonucu sitelerin elde edecekleri bilgilerin yüz tanıma sistemlerine, yaşlanma ile ilgili veri oluşturmada kullanılacağını düşündüğünü yazıyor. Facebook'un zaten kulanıcıların eski ve yeni fotoğraflarına erişimi olduğu ve böyle bir veri toplamaya ihtiyacı olmadığı savunulabilir. Ancak yazar buna, Facebook'un elinde bu fotoğraflar olsa bile kronolojik olmadıkları ve kullanıcıların fotoğrafları her zaman güncel ya da kronolojik sırayla yüklememesinden dolayı elde edecekleri verilerin hem tamamen güvenilir olmayacağını ve gereksiz pek çok veri elde edeceklerini söyleyerek yanıt veriyor.
İddia edildiği gibi zamana bağlı yaşlanma ile ilgili bir algoritma kurulduğunda, belirsiz tarihlerde fotoğrafların üzerinden analiz yapılmasındansa, 10 yıl gibi belirli periyotlardaki değişimleri incelemek çok daha sağlıklı sonuç verecektir. Akıma katılan insanların yalnızca fotoğrafların tarihini değil nerede ve ne zaman çekildiğini de paylaşmalarından dolayı, Facebook'un elinde kullanıcıların 10 yıl önce ne yaptıkları ya da ne durumda oldukları ile ilgili de bolca bilgiye sahip olduğu söylenebilir.
Ancak Facebook yetkilileri, akımla ilgili bir sorumlulukları olmadığını, akımın kullanıcı çıkışlı bir akım olduğunu basın açıklamalarında vurguladılar. Bu akım sosyal mühendisliğin bir aracı olarak sayılmasa bile kişisel verilerin toplanması ve kullanılması konusunda geçtiğimiz yıllarda, Cambridge Analytica gibi farklı olaylarla karşılaşmıştık.
Yazar, yüz tanıma sistemlerinin doğuracağı üç farklı olası sonuçtan bahsediyor: biri kabul edilebilir, biri sıradan, biri de riskli. İlkine göre bu sistem yararımıza kullanılabilir, örneğin kayıp çocuklar eğer kaybolmanın üzerinden belli bir süre geçtiyse, bu sistemle kimlikleri daha kolay tespit edilebilir. Sıradan olan sonuç ise sistemin reklam sektöründe hedef kitle seçilirken kullanılması, yaşa göre hitap eden ürünler potansiyel müşteriye sunulabilir. Riskli olan sonuç ise bu sistemleri, sigorta şirketlerinin müşteri seçiminde kullanması. Örneğin yaşıtlarına göre daha çabuk yaşlanan kişilerden daha fazla sigorta ücreti talep edilmesi ya da sigortanın tamamen reddedilmesi.
Yazar kişisel verilerin korunması meselesinin ne tek bir akıma indirgenebilecek kadar basit olduğunu, ne de tek bir akımın bu konuda hayati olduğunu vurguluyor. İnsanlar gerçek ve dijital dünya arasındaki köprüdür ve internette insan teması oldukça, internet ilginç ve heyecan verici olur. Bu noktada sitelerin ve iş yerlerinin kişisel verilerimize ve özel hayatımıza saygıyla yaklaşmasını talep ettiğimiz gibi kendimiz de bu verilere ve mahremiyetimize aynı saygıyı göstermek zorundayız.
Özgün Çeviri: Begümhan Şimşir
Kaynak
Popülerleşerek ve bir eğlence haline gelerek pek çok kişinin dikkatini çeken bu challenge, teknoloji ve gelecek yazarı Kate O'Neill'in de dikkatinden kaçmadı. Yazar ilk olarak attığı bir tweetle bu akım hakkında duyduğu şüpheyi dile getirdi. Sonrasında bu tweetin altına gelen yorumlarla da farklı teoriler ortaya çıkmaya başladı.
O'Neill, Wired'da yayınlanan yazısında ise, kendi teorisini detaylı bir şekilde ele alıyor. Yazar genel olarak bu akım sonucu sitelerin elde edecekleri bilgilerin yüz tanıma sistemlerine, yaşlanma ile ilgili veri oluşturmada kullanılacağını düşündüğünü yazıyor. Facebook'un zaten kulanıcıların eski ve yeni fotoğraflarına erişimi olduğu ve böyle bir veri toplamaya ihtiyacı olmadığı savunulabilir. Ancak yazar buna, Facebook'un elinde bu fotoğraflar olsa bile kronolojik olmadıkları ve kullanıcıların fotoğrafları her zaman güncel ya da kronolojik sırayla yüklememesinden dolayı elde edecekleri verilerin hem tamamen güvenilir olmayacağını ve gereksiz pek çok veri elde edeceklerini söyleyerek yanıt veriyor.
İddia edildiği gibi zamana bağlı yaşlanma ile ilgili bir algoritma kurulduğunda, belirsiz tarihlerde fotoğrafların üzerinden analiz yapılmasındansa, 10 yıl gibi belirli periyotlardaki değişimleri incelemek çok daha sağlıklı sonuç verecektir. Akıma katılan insanların yalnızca fotoğrafların tarihini değil nerede ve ne zaman çekildiğini de paylaşmalarından dolayı, Facebook'un elinde kullanıcıların 10 yıl önce ne yaptıkları ya da ne durumda oldukları ile ilgili de bolca bilgiye sahip olduğu söylenebilir.
Ancak Facebook yetkilileri, akımla ilgili bir sorumlulukları olmadığını, akımın kullanıcı çıkışlı bir akım olduğunu basın açıklamalarında vurguladılar. Bu akım sosyal mühendisliğin bir aracı olarak sayılmasa bile kişisel verilerin toplanması ve kullanılması konusunda geçtiğimiz yıllarda, Cambridge Analytica gibi farklı olaylarla karşılaşmıştık.
Yazar, yüz tanıma sistemlerinin doğuracağı üç farklı olası sonuçtan bahsediyor: biri kabul edilebilir, biri sıradan, biri de riskli. İlkine göre bu sistem yararımıza kullanılabilir, örneğin kayıp çocuklar eğer kaybolmanın üzerinden belli bir süre geçtiyse, bu sistemle kimlikleri daha kolay tespit edilebilir. Sıradan olan sonuç ise sistemin reklam sektöründe hedef kitle seçilirken kullanılması, yaşa göre hitap eden ürünler potansiyel müşteriye sunulabilir. Riskli olan sonuç ise bu sistemleri, sigorta şirketlerinin müşteri seçiminde kullanması. Örneğin yaşıtlarına göre daha çabuk yaşlanan kişilerden daha fazla sigorta ücreti talep edilmesi ya da sigortanın tamamen reddedilmesi.
Yazar kişisel verilerin korunması meselesinin ne tek bir akıma indirgenebilecek kadar basit olduğunu, ne de tek bir akımın bu konuda hayati olduğunu vurguluyor. İnsanlar gerçek ve dijital dünya arasındaki köprüdür ve internette insan teması oldukça, internet ilginç ve heyecan verici olur. Bu noktada sitelerin ve iş yerlerinin kişisel verilerimize ve özel hayatımıza saygıyla yaklaşmasını talep ettiğimiz gibi kendimiz de bu verilere ve mahremiyetimize aynı saygıyı göstermek zorundayız.
Özgün Çeviri: Begümhan Şimşir
Kaynak
Sıla Tanrıverdi
0 Yorum
Yorum Yap